همانطور که افراد زیادی در سراسر جهان چیزهای زیادی را بازیکاریزه می‌کنند، از کار گرفته تا آموزش تحصیلی، ممکن است کسی به این فکر بیفتد که “چه چیزهای دیگری را می‌توان بازیکاریزه کرد؟”. آقای اندرو تیپ، نویسنده و وب‌نویس و ویرایشگر تحقیقات دیجیتال، از امکان استفاده از بازیکاری در کارهای بشردوستانه، همچون اهدای خون، صحبت به میان می‌آورد.
“در اینجا قسمتی از صحبت‌های خود آقای تیپ را بررسی می‌کنیم:
آیا شما خون اهدا می‌کنید؟!
اگر اهدا نمی‌کنید، شما جزو اکثریت هستید؛ چرا که مثلا در انگلستان فقط چهار درصد از مردم شرایطشان برای اهدای خون مساعد است.
این باعث شده جمعیت کثیر افرادی که به خون نیاز دارند فقط بتوانند روی این درصد کم حساب باز کنند. بنابراین “چگونه می‌توان مردم را به اهدای این کالای قرمز تشویق کرد؟”.
پیشنهاد من بازیکاریزه کردن اهدای خون است.
امروزه بازیکاری همه‌جا حضور دارد. اصلا بازیکاری چیست؟ بازیکاری در اصل استفاده از دینامیک بازی در مسائل جهان واقعی می‌باشد.
در اصل یعنی پی بردن به مکانیک‌های بازی و این‌که چطور این مکانیک‌ها ما را به ادامه دادن به بازی مجبور می‌کند –مثلا جمع کردن سکه، مدال آوردن، سردسته شدن و…- واستفاده از آنها در مسائلی غیر از بازی.
این موضوع، موضوعی فوق‌العاده مدرن به‌نظر می‌رسد، این طور نیست؟ اما موضوع بازیکاری در واقع همیشه در اطراف ما حضور داشته. ما نیز هر روز با آن مواجه می‌‌شویم. اساسا شما می‌توانید همه چیز را بازیکاریزه کنید.
اما بازیکاری چطور می‌تواند در NHS ظاهر شود؟ (National Health Service)
در اینجا خلاصه‌ای از چند مورد از پیشنهادات آقای تیپ را می‌آوریم:
۱) مراحل: باید به اهدا کنندگان فرصت کسب مراحل مختلف را داد. در ضمن او پیشنهاد می‌کند که برای مراحل مختلف درجه‌ای را به اهداکنندگان بدهید.
۲) سیستم جایزه دهی: ستاره دادن به اهداکنندگان ایده‌ی خوبی است تا از این طریق با توجه به تعداد ستاره‌ها جایزه‌ای برای فرد در نظر گرفته شود.
۳) دعوت: به اهداکنندگانی که افراد دیگری را برای اهدا کردن خون می‌آورند و بعبارتی به تعداد اهداکنندگان اضافه می‌کنند، جایزه داد.
۴) مسابقه: طراحی یک جدول برای ثبت امتیازات یا فقط مقایسه‌کردن امتیازات اهداکنندگان ایده‌ی خوبی است که می‌تواند باعت انگیزه دادن به اهداکنندگان و برانگیختن حس رقابت آنها می‌شود.
برای توضیحات بیش تر و دیدن همه‌ی پیشنهادات آقای تیپ کلیک کنید
تیپ به نکات خیلی خوبی اشاره دارد، اما تلاش او برای برای بازیکاریزه کردن اهدای خون، بیشتر روی بازی‌ها متمرکز شده، نه روی اهمیت و نیک بودن عمل اهدا. شاید این ایده، ایده‌ی خوبی نباشد، چرا که این کار (اهدای خون) فقط یک بازی نیست، بلکه مسائل مربوط به خودش را دارد.هیچ‌کس برای بازی و تفریح خون اهدا نمی‌کند و بازیکاریزه کردن اهدای خون فقط جهت مفرح کردن فضا و نگاه داشتن اهداکنندگان است. اما باید به این نکته دقت داشت که پتانسیلی که این فضا برای افراد خودستا در شبکه‌های اجتماعی بوجود می‌آورد، باعث افزایش انگیزه‌ی آنها برای اهدای خون می‌گردد، چراکه این افراد دوست دارند از امتیازات و افتخارات خود در این زمینه برای فخرفروشی استفاده کنند. در آخر هر روز نتایج به نمایش گذاشته می‌شوند و چه دلیلی دارد که ما به این مسائل دقت کنیم؟! به نظر من نتایج هر چه که باشند ارزشمندند حتی اگر کسی با قصد خوبی برای اهدای خون نیامده باشد. من از شما می‌پرسم: ” آیا شما ترجیح می‌دهید که فردی خودستا خون اهدا نکند تا فقط جنبه‌ی معنوی این کار مد نطر باشد یا شما به حجم خونی که جمع‌آوری شده برای بیماران اهمیت می‌دهید؟!”.
همانطور که انتظار میرفت، نیویورک در حال حاضر سیستمی شبیه به چیزی که آقای تیپ در نظر داشته را طراحی کرده است. این عمل (در نیویورک) آغاز خوبی برای بازیکاریزه کردن اهدای خون است. سیستم جایزه‌دهی آنها کمی با سیستمی که آقای تیپ در نظر گرفته بود متفاوت است و پیچیدگی‌هایی نیز دارد. آنها برای امتیازات جایزه‌های خیلی زیاد و متنوعی را در نظر گرفته‌اند. ایده‌ی کلی برای بازیکاریزه کردن، ایده‌ی خوبی‌است، اما نحوه‌ی اجرایی کردن آن می‌توانست بهتر باشد. در ضمن، داشتن یک وبسایت که بتواند توضیحات ساده و قابل فهمی را در اختیار کاربران قرار دهد، می‌توانست کمک بسیار زیادی بکند.
نظر شما در مورد بازیکاریزه کردن اهدای خون چیست؟ ما را از نظرات خود باخبر کنید.
منابع:
http://www.gamification.co/2013/08/23/the-gamification-of-donating-blood/
/http://andrewtipp.com/2013/08/14/gamification-and-giving-blood
